Dykcja vol. 2

Tak samo, jak dbamy o staranny wygląd i dobrą prezencję, powinniśmy także zadbać o higienę wypowiedzi. Poza tym, oczywiście, żeby zastanowić się dwa razy, zanim się coś palnie, musimy zadbać o to, żeby nasze wypowiedzi dobrze się prezentowały. Dlatego dziś kolejny etap ćwiczeń dykcji.

źródło: ingliszkomon.blogspot.com

Aby przystąpić do drugiej części ćwiczeń dykcji, zajrzyjcie do poprzedniej publikacji (o tutaj), gdzie możecie wykonać kilka ćwiczeń, które rozgrzeją aparat mowy przed łamańcami językowymi. Przygotowanie jamy ustnej i rozgrzanie artykulatorów jest tak ważne, jak rozgrzewka mięśni przed wysiłkiem fizycznym - wtedy ćwiczenia będą wydajniejsze, nie zmęczycie się tak szybko i niczego sobie nie uszkodzicie. :)

Kiedy już przeszliście etap wstępny, możemy przejść do łamańców językowych. Zaczniemy od łatwiejszych, stopniowo będziemy podnosić poprzeczkę. Myślę, że dwa wierszyki na trzech poziomach trudności będzie idealnie. Pamiętajcie, głośno i wyraźnie! Zaczynamy! :)

1. 

Lola, Lala, Jula, Jola,

Jadą dzisiaj do Opola.

Razem z nimi jedzie Maja

i w kobiałce wiezie jaja.

A pilnuje jaj z uwagą

piesek Lelek z niedowagą.

Pokazuje kły, ujada,

choć to przecież nie wypada.

2.

Żółta żaba żarła żur,

piórnik porósł mnóstwem piór.

Halo, Hela, w hucie huk,

żółw ma czwórkę krótkich nóg.

3.

W grząskich trzcinach i szuwarach,

kroczy jamnik w szarawarach.

Szarpie kłącza oczeretu

i przytracza do beretu.

Ważkom pęki skrzypu wręcza,

traszkom suchych trzcin naręcza.

A gdy zmierzchać się zaczyna,

z jaszczurkami sprzeczkę wszczyna,

po czym znika w oczerecie,

w szarawarach i berecie.

4.
Mikrob jest tak maleńki, że nie widzi się go, choć się chce.
Niektórzy zaś chcieliby go przez zwiększające ujrzeć szkło.
Ma jęzor kręty niby wąż, którym porusza wciąż i wciąż.
Sto strasznych zębów ma, a każdy ząb jest na kształt kła.
Siedem ogonów w siedem barw jak siedem kolorowych szarf.
Na każdym z nich prześliczny wzór z czterystu różnobarwnych piór.
Wszystko to tak maleńkie, że nie widać tego, choć się chce.
Ale uczeni, którzy wszak powinni wiedzieć, co i jak, twierdzą, że to jest właśnie tak.

5.

Trzynastego, w Szczebrzeszynie,

chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.

Wszczęli wrzask Szczebrzeszynianie:

- Cóż ma znaczyć to tarzanie?!

Wezwać trzeba by lekarza,

zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!

Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,

że w nim zawsze chrząszcz brzmi w trzcinie!

A chrząszcz odrzekł niezmieszany:

-Przyszedł wreszcie czas na zmiany.

Dawniej chrząszcze w trzcinie brzmiały,

teraz będą się tarzały.

6. 
Turlał goryl po Urlach kolorowe korale.
Rudy góral kartofle tarł na tarce wytrwale.
Gdy spotkali się w Urlach
góral tarł, goryl turlał,
choć sensu nie było w tym wcale.

Dajecie radę? Pewnie nie jest najgorzej, prawda? To spróbujcie teraz zmierzyć się z krótkim wyrażeniem, które spędza niejednemu aktorowi, piosenkarzowi czy dziennikarzowi sen z powiek. Złote wyrażenie: Pocztmistrz z Tczewa. Komu uda się szybko wypowiedzieć, jest mistrzem. :)

Uważam, że człowiekiem, który nie miałby problemu z tym zdaniem jest Artur Barciś, znakomity aktor z nienaganną dykcją. Dlaczego tak uważam, możecie zobaczyć tutaj:

Dzisiaj na tyle. Pamiętajcie, że język, jak każdy mięsień, trzeba ćwiczyć codziennie, żeby można było zobaczyć efekty. Jeśli na początku nie wychodzi - nie zrażajcie się. Każdy musiał gdzieś zacząć. Powodzenia! :)

źródło: http://tech.wp.pl/